Nowe Rozporządzenie – Zmiany dla branży kosmetycznej i fryzjerskiej!

Już jest – 29 maja pojawiło się nowe Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 maja 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii. Jest kilka zmian, które wymagają wyjaśnienia. Pełną treść ROZPORZĄDZENIA znajdziecie TU

Rozdział 3 rozporządzenia wskazuje że:

Ograniczenia funkcjonowania określonych instytucji lub zakładów pracy, czasowe ograniczenie określonych zakresów działalności przedsiębiorców oraz obowiązek wykonania określonych zabiegów sanitarnych, a w § 6. ust. 2. czytamy, że od dnia 6 czerwca 2020 r. prowadzenie przez przedsiębiorców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców oraz przez inne podmioty działalności:

pkt.. 4 usługowej związanej z poprawą kondycji fizycznej (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 96.04.Z) – jest dopuszczalne pod warunkiem realizowania przez widzów lub klientów obowiązku zakrywania ust i nosa, o którym mowa w § 18 ust. 1, a w przypadku innych niż organizowane na otwartym powietrzu: przedstawień, spektakli, projekcji filmów lub nagrań wideo – także pod warunkiem udostępnienia ich widzom lub klientom nie więcej niż połowy liczby miejsc.

Warto tu wskazać, że podklasa 96.04Z obejmuje działalność usługowa łaźni tureckich, saun i łaźni parowych, solariów, salonów odchudzających, salonów masażu itp. mająca na celu poprawę samopoczucia.

Zatem powyższe wskazuje jedynie na warunkową możliwość otwarcia miejsc do poprawy kondycji fizycznej z uwzględnieniem, że te miejsca muszą spełnić określone wymagania w zakresie przeciwdziałania COVID.

Kolejno z ustępu 6. dowiadujemy się o zakresie dla usług kosmetycznych i fryzjerskich

„Do odwołania prowadzenie przez przedsiębiorców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców oraz przez inne podmioty działalności związanej z fryzjerstwem i pozostałymi zabiegami kosmetycznymi (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 96.02.Z) oraz związanej z działalnością salonów tatuażu i piercingu (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 96.09.Z) jest dopuszczalne, pod warunkiem zapewnie- nia, aby w miejscu, w którym jest prowadzona ta działalność przebywali wyłącznie obsługa oraz obsługiwani klienci, a w przypadku gdy klient wymaga opieki, także jego opiekun.„

Rozporządzenie zatem zmienia zakres wykonywanych usług o:

• poszerza się dopuszczalność warunkową świadczenia działalności salonów tatuażu i piercingu (ujętej w Polskiej Klasyfikacji Działalności w podklasie 96.09.Z)
• we wcześniejszym Rozporządzeniu w analogicznym przepisie ustawodawca korzystał z słowa „lokalu” natomiast w tym rozporządzeniu czytamy o „miejscu”w którym świadczy się usługi. Różnica jest ogromna, albowiem ustawodawca wykorzystując słowo lokal wskazuje na konkretny lokal spełniający odpowiednie wytyczne w zakresie przeciwdziałania potencjalnemu przeniesieniu COVID-19. Zamieniając to słowo na „miejsce” poszerza zakres wykonywania działalności do „miejsca” a nie konkretnego lokalu. Dlatego w tym miejscu wskażę jak doktryna rozumie „miejsce” wykonywania działalności gospodarczej i czym ono się różni np. od siedziby.

Aby omówić zakres znaczenia „miejsce” pozwolę sobie przytoczyć artykuł 10 Rozporządzenia Rady UE 282/2011 z dnia 15 marca 2011r wskazuje, że „miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika” jest miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa. 2. W celu ustalenia miejsca, o którym mowa w ust.1, uwzględnia się miejsce, w którym zapadają istotne decyzje doty­czące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem, adres zareje­strowanej siedziby przedsiębiorstwa, i miejsce posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa. W przypadku gdy te kryteria nie pozwalają z całkowitą pewno­ściąo kreślić miejsca siedziby działalności gospodarczej podat­nika, decydującym kryterium jest miejsce, w którym zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębior­stwem. 3. Sam adres pocztowy nie może być uznany za miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika.

Po nowelizacji w 2018r. gdy powstała Konstytucja dla Biznesu przedsiębiorca podaje stałe miejsce prowadzenia działalności, jednak jest ono dobrowolne, albowiem przedsiębiorca może świadczyć działalność „w terenie” np. u klienta w biurze.

Czym innym jest siedziba firmy – jak podobnie wskazuje powyżej Rozporządzenie, to miejsce, gdzie można dotrzeć do danego przedsiębiorcy, skontrolować go, gdzie będą dostępne wszelkie dokumenty itd.

Jeszcze innym zakresem określa się „miejsce” prowadzenia działalności gospodarczej. Ustawodawca w nowym Rozporządzeniu nie wskazał, czy jest to „stałe miejsce” a jedynie, że jest to „miejsce”.

„stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce – inne niż miejsce siedziby działalności gospo­darczej podatnika, o którym mowa w art. 10 Rozporządzenia Rady UE 282/2011– które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem „Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce – inne niż miejsce siedziby działalności gospo­darczej podatnika, – które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje czyli musi występować „jakaś stałość”

Zgodnie z orzecznictwem „Miejscem wykonywania działalności przez zleceniobiorcę, jest wyznaczona przez zleceniodawcę przestrzeń, w której ma być świadczona usługa stanowiąca przedmiot umowy zlecenia. W takim znaczeniu, „miejsce prowadzenia działalności” obejmuje pewien obszar geograficzny (podobnie jak „miejsce wykonywania pracy”) i odpowiada przestrzeni, w której świadczona jest usługa”

Idąc dalej przytoczę część indywidualnej interpretacji Izby Skarbowej o numerze: IPPP2/443-608/09-2/IK jak interpretuje się miejsce prowadzenia działalności:

„Zauważyć należy, iż ani ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, ani też ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) nie definiują pojęcia „miejsce prowadzenia działalności”. Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy – Ordynacja podatkowa stanowi, iż pod pojęciem „działalności gospodarczej” rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalnościgospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonujące taką działalność – do przedsiębiorców. Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. O swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), wskazuje jedynie, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły. Można również posiłkować się pojęciem działalności gospodarczej określonej w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), która w art. 15 ust. 2 wskazuje, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. A zatem za miejsce prowadzenia działalności, w świetle powyższych regulacji, należałoby uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy. Skoro jednak bezpośrednio z przepisów prawa nie wynika definicja „miejsca prowadzenia działalności” należy wziąć pod uwagę jego słownikowe brzmienie. Miejsce prowadzenia działalności oznacza zatem miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności, nawet w sytuacji, gdy są one organizacyjnie podporządkowane. „

Zmiana „lokalu” na „miejsce” ma doniosłe znaczenie, dlatego, że automatycznie ustawodawca otwiera pole do interpretacji, a czasem nawet nadinterpretacji przepisów w zakresie świadczenia usług mobilnych, a co za tym idzie osoby, które wykonują takie usługi mogą rozumieć ten zapis jako taki, który daje im przyzwolenie. Nie ma się im co dziwić, bo biorąc pod uwagę powyższe wszystko na to wskazuje, jednak w mojej ocenie o ile na pierwszy rzut oka można tak uważać, to jednak osoba prowadząca taką działalność powinna zachować nie tylko rozsądek ale jako profesjonalista oszacować ryzyko z tym związane. Kolejno zwrócić powinna uwagę na fakt, czy w mieszkaniu klienta będzie wystarczająco sterylnie aby zapewnić świadczenie usług mając na względzie wytyczne jakie są kierowane do usług kosmetycznych i fryzjerskich. Inaczej mówiąc powinna zachować podwyższoną należytą staranność. Większość źródeł w internecie wskazuje, że można bez problemu świadczyć usługi mobilne, bo zmiana ta o tym świadczy – ale nie wskazuje się również zagrożeń jakie może ponieść ktoś kto prowadzi taki rodzaj działalności – i nie piszę tu tylko o zarażeniu siebie koronawirusem. Mam wątpliwości nie tyle czytając przepisy wprost o tyle co w sytuacji jeżeli dojdzie do zakażenia nie tylko klienta, ale osób zamieszkujacych wspólnie z klientem. Odpowiedzialność odszkodowawcza kosmetyczki/ fryzjerki będzie już na zupełnie innym poziomie, albowiem jak kosmetyczka/fryzjerka udowodni, że dochowała wszelkiej staranności w zakresie wytycznych? Osoba taka będzie musiała nie tylko wszystko dokumentować, zastanawiam się również (luźne gdybanie) czy nie należałoby wskazać w osobnym dokumencie opisu jak dezynfekowano pomieszczenie u klienta oraz wszelkich czynności z tym związanych na wypadek przyszłych roszczeń z tym związanych. Jednak z drugiej strony pojawia się kwestia wchodzenia już w sferę prywatności klienta i jego mieszkania – co można a co nie. W sumie to ciekawy temat do dalszych rozważań….

Życie jednak zweryfikuje jak potoczą się sprawy w tym zakresie.

Idąc dalej odnosząc się do dalszej części tego ustępu wskazać należy, że pojawiła się również zmiana – o zakresie rozszerzającym. O ile wcześniej w lokalu mógł być tylko klient i personel, teraz dodano opiekunów – „”którym jest prowadzona ta działalność przebywali wyłącznie obsługa oraz obsługiwani klienci, a w przypadku gdy klient wymaga opieki, także jego opiekun”

Potwierdza to również zakres mojego wczęsniejszego komentarza do poprzedniego Rozporządzenia, że opiekunowie są niezbędni jeżeli sytuacja tego wymaga, ale logiczne wnioskowanie również wczesniej na to wskazywało.

Wskazuje się ponownie, że

1. 3)  zakłady pracy są obowiązane zapewnić:a) osobom zatrudnionym niezależnie od podstawy zatrudnienia rękawiczki jednorazowe lub środki do dezynfekcji rąk,b) odległość między stanowiskami pracy wynoszącą co najmniej 1,5 m, chyba że jest to niemożliwe ze względu na charakter działalności wykonywanej w danym zakładzie pracy, a zakład ten zapewnia środki ochrony osobistej związane ze zwalczaniem epidemii.

Warto również wskazać, na

1. § 18. 1. Do odwołania nakłada się obowiązek zakrywania, przy pomocy odzieży lub jej części, maski, maseczki, przy
2. łbicy albo kasku ochronnego, o którym mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 110, 284, 568 i 695), ust i nosa:

W miejscach ogólnodostępnych:

c) w zakładach pracy oraz w budynkach użyteczności publicznej przeznaczonych na potrzeby: administracji pu- blicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, kultu religijnego, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, wychowa- nia, opieki zdrowotnej, społecznej lub socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, w tym usług pocztowych lub telekomunikacyjnych, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym; za budynek użyteczności publicznej uznaje się także budynek biurowy lub socjalny,

d) w obiektach handlowych lub usługowych, placówkach handlowych lub usługowych i na targowiskach (straganach);

Istotne jest również to, że w nowym Rozporządzeniu zniknął zapis dotyczący ograniczenia w zakresie zakazu świadczenia usług dla wysp w galeriach handlowych.

_______________________

Podana powyżej treść nie jest opinią prawną ani poradą prawną. Wszelkie decyzje powinny być podejmowane na podsatwie dokładnej analizy ryzyka oraz weryfikacji prawnej. Tylko dokładna weryfikacja stanu faktycznego Twojej sprawy umożliwia wskazanie najlepszych rozwiązań prawnych. W tym celu skontaktuj się z Adwokatem lub Radcą Prawnym w Twoim miejscu zamieszkania/prowadzenia biznesu.